Τάσος Ανέστης: Οι πιο δυνατές εικόνες είναι αυτές που κουβαλούν κάτι από σένα

Ο Τάσος Ανέστης είναι φωτογράφος fine art, πορτρέτου και μόδας. Συνδυάζει την κλασική σύνθεση με μια σύγχρονη καλλιτεχνική ματιά, δημιουργώντας εικόνες με κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Έχει τιμηθεί με σημαντικές διεθνείς διακρίσεις, όπως: Photographer of the Year – International Photography Awards (IPA). Discovery of the Year (People) – ND Awards, ήταν υποψήφιος για το βραβείο Discovery of the Year – Lucie Awards, National Award στα Sony World Photography Awards.

Έχει επίσης αποσπάσει πολυάριθμα πρώτα, δεύτερα και τρίτα βραβεία σε κορυφαίους διεθνείς διαγωνισμούς, όπως οι IPA, Sony WPA, PX3, ND Awards, Monochrome Awards, TIFA και IPOTY, σε κατηγορίες όπως Μόδα, Πορτρέτο, Αρχιτεκτονική και Fine Art. Τα τελευταία χρόνια είναι σταθερός συνεργάτης της ATHENS VOICE, στις σελίδες της οποίας δημοσιεύει τα πορτρέτα των ανθρώπων της πόλης που στήνει σχεδόν κάθε εβδομάδα μπροστά στον φακό του.

Ο Τάσος Ανέστης μιλά για τη φωτογραφία: Όταν το βλέμμα γίνεται ιστορία

— Παρατηρώντας τις φωτογραφίες σου έρχεται στο μυαλό μου η δήλωση του σπουδαίου φωτογράφου Cecil Beaton: «The truly fashionable are beyond fashion». Ποιοι μηχανισμοί ενεργοποιούνται μέσα σου ώστε το τελικό αποτέλεσμα να ξεπερνά το θέμα σου και να μετατρέπεται σε έναν φωτογραφικό κόσμο πολύ προσωπικό, ειδικά στη φωτογραφία πορτρέτων ή μόδας;

Νομίζω ότι έχει να κάνει με τις παραστάσεις και τα βιώματα που έχω. Δύο πράγματα που αγαπώ είναι ο κινηματογράφος και η ζωγραφική. Κάθε φορά που ταξιδεύω σε μια χώρα, τα μουσεία είναι το πρώτο πράγμα που επισκέπτομαι. Μπορώ να περάσω ατέλειωτες ώρες σε ένα μουσείο μελετώντας πίνακες, και φαντάζομαι αυτές οι εικόνες και η αισθητική ασυναίσθητα περνούν στα θέματά μου. Οι πιο δυνατές εικόνες είναι αυτές που κουβαλούν κάτι από εσένα – την προσωπικότητά σου, τις εμπειρίες σου, και τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο.

— Πόσο καιρό φωτογραφίζεις και γιατί σε γοητεύει αυτό το καλλιτεχνικό μέσο;

Φωτογραφίζω αρκετά χρόνια, αλλά με πολλά ενδιάμεσα διαστήματα απραξίας που είχα την ανάγκη να κάνω ένα διάλειμμα ή να αναθεωρήσω κάποιες ιδέες και πεποιθήσεις. Με γοητεύει η πρόκληση να δημιουργώ ιστορίες και να κατασκευάζω εικόνες που έχω φανταστεί. Επίσης, είμαι άνθρωπος που βαριέται πολύ εύκολα, ωστόσο γοητεύομαι απεριόριστα από την αστείρευτη θεματολογία της φωτογραφικής τέχνης.

— Ποια ήταν η καλύτερη συμβουλή που είχες δεχτεί στα πρώτα σου βήματα και ποια θα έδινες εσύ στους νέους φωτογράφους;

Η καλύτερη συμβουλή που είχα δεχτεί ήταν ένα απόφθεγμα του Pablo Picasso που έλεγε: «Μάθε τους κανόνες σαν επαγγελματίας, ώστε να μπορείς να τους σπάσεις σαν καλλιτέχνης». Θα συμβούλευα τους νέους φωτογράφους που εκθέτουν τη δουλειά τους στα social media να μη φωτογραφίζουν και να μη μετρούν την αξία μιας εικόνας με βάση τα likes. Να αποφεύγουν πάση θυσία την έκθεση σε κακές εικόνες, γιατί το μάτι συνηθίζει στην κακή αισθητική. Ας προσπαθούν τα οπτικά ερεθίσματα μέσα στην ημέρα τους να είναι εικόνες σπουδαίων καλλιτεχνών είτε αφορούν τη φωτογραφία είτε τη ζωγραφική κ.ο.κ.

— Πώς επιλέγεις τα θέματά σου και σε ποια πεδία θεωρείς πως αποδίδεις καλύτερα και χωρίς κόπο;

Με τα χρόνια γίνομαι όλο και πιο απαιτητικός με την επιλογή των θεμάτων, γιατί δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Το κακό βέβαια είναι ότι πολλά από τα πρότζεκτ που σχεδιάζω, λόγω της πολυπλοκότητας κινδυνεύουν να μείνουν ως προσχέδια στα χαρτιά. Μου αρέσουν τα «σκοτεινά» θέματα και αυτά που περιέχουν το στοιχείο του μυστηρίου, θέλω να φαντάζομαι τις εικόνες μου σαν καρέ ταινίας.

Θεωρώ πως κάτι που έχω αναπτύξει και στο οποίο αποδίδω καλυτέρα είναι το να διαβάζω το φως και να εκμεταλλεύομαι κάθε πηγή φωτός (φυσικού ή τεχνητού) που υπάρχει στο περιβάλλον. Συντέλεσε καταλυτικά το γεγονός πως το μεγαλύτερο ποσοστό των φωτογραφίσεών μου πραγματοποιήθηκε σε ταξίδια που έκανα χωρίς τη δυνατότητα βοηθών ή εξτρά φωτισμού.

— Ταλέντο ή πολλή δουλειά;

Εννοείται ότι η επιτυχία πάντα έρχεται από τον συνδυασμό ταλέντου και σκληρής δουλειάς, αλλά το ταλέντο από μόνο του είναι απλά ένα δώρο, δεν αρκεί. Αν έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα, θα έλεγα σκληρή δουλειά χωρίς δεύτερη σκέψη.

— Στη μέχρι τώρα καλλιτεχνική σου πορεία σε ποιο σταθμό θα στεκόσουν με ικανοποίηση και ποιον θα ήθελες να παρακάμψεις;

Δεν μπορώ να πω ότι έχω έναν μεγάλο σταθμό που να ξεχωρίζω ή να οριοθετεί κάτι, αλλά θα έλεγα σίγουρα κάποια βραβεία σε παγκόσμιους διαγωνισμούς, που μου έδωσαν μεγάλη ικανοποίηση και ώθηση να συνεχίσω. Θα ήθελα να παρακάμψω τα χρόνια του κορωνοϊού, που δεν μπορούσα να ταξιδέψω κι έχασα κάθε ενδιαφέρον για φωτογραφία.

Τάσος Ανέστης: Η σιωπή του φωτός και το βλέμμα της ψυχής

— Από τα μέχρι τώρα ταξίδια σου, ποιες χώρες σε γοητεύουν περισσότερο και γιατί;

Όσοι με συναναστρέφονται γνωρίζουν ήδη την απάντηση. Πολλές χώρες μού αρέσουν φωτογραφικά, αλλά, αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες, σίγουρα θα ήταν η Ισλανδία και η Ιταλία. Ό,τι και να πω ή ό,τι φωτογραφίες και να δείξω, είναι λίγο. Οι ατέλειωτες εναλλαγές τοπίων σε συνδυασμό με το μαγικό φως συνθέτουν ένα ονειρικό σκηνικό. Στα μελλοντικά μου σχέδια είναι να οργανώσω κάποια φωτογραφικά ταξίδια σ’ αυτούς τους προορισμούς – είναι κάτι που μου έχουν ζητήσει πολλοί φωτογράφοι ερασιτέχνες και επαγγελματίες.

— Από πού αντλείς έμπνευση;

Έμπνευση αντλώ από τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τη μουσική και φυσικά από τα ταξίδια. Η έμπνευση είναι παντού, αρκεί να έχεις ανοιχτά τα μάτια και το μυαλό.

— Ποιους φωτογράφους θαυμάζεις;

Δύσκολη ερώτηση, γιατί είναι πολλοί φωτογράφοι που θαυμάζω, τόσο κλασικοί όσο και σύγχρονοι, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, αλλά σίγουρα θα έλεγα τους Γκι Μπουρντέν, Στίβεν Μέιζελ, Τιμ Γουόκερ, Βίνσεντ Πέτερς, Πίτερ Λίντμπεργκ, Πάολο Ροβέρσι, Τζούλια Χέτα, Γκρέγκορι Κρόουντσον.

— Σε παρακολουθώ αρκετά χρόνια μέσα από τα social media και διαπιστώνω πως έχεις μια μοναχική πορεία στα φωτογραφικά δρώμενα της χώρας μας. Δεν ανήκεις σε κάποια ομάδα, δεν παρουσιάζεις τις φωτογραφίες σου στις φωτογραφικές κοινότητες, απεναντίας, είσαι πολύ προσεχτικός με τις συνεργασίες σου και με το πώς και πού θα προβάλεις τη δουλειά σου. Θα ήθελα να αιτιολογήσεις τη στάση σου να απέχεις από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αν και έχω κατηγορηθεί για σνομπισμό, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Ο μόνος λόγος που δεν ανήκω σε κάποια φωτογραφική ομάδα αφορά καθαρά τον χαρακτήρα και την εσωστρέφειά μου. Οι δημόσιες σχέσεις ποτέ δεν ήταν το δυνατό μου σημείο. Αντιλαμβάνομαι ότι θα είχα περισσότερες ευκαιρίες να δείξω το φωτογραφικό μου έργο αν ήμουν σε κάποια ομάδα, αλλά δεν μπορώ να λειτουργώ κόντρα στον εαυτό μου. Παρ’ όλα αυτά δεν έχω αρνηθεί ποτέ να δώσω συμβουλές σε όσους με ρωτάνε, και το κάνω πάντα με ευχαρίστηση, είτε αφορά το τεχνικό κομμάτι είτε το καλλιτεχνικό.

Σχετικά με το γιατί δεν αναρτώ φωτογραφίες μου σε κάποια κοινότητα στα σόσιαλ, η αλήθεια είναι ότι, όταν ξεκινούσα την ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία, δοκίμασα να το κάνω, αλλά διαπίστωσα ότι υπήρχε πολύς αρνητισμός και τοξικότητα, έτσι προτίμησα να εκμεταλλευτώ πιο δημιουργικά τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο που είχα.

— Θα μπορούσες να τοποθετήσεις στα μελλοντικά σου σχέδια μια έκθεση φωτογραφίας;

Είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω μελλοντικά, εξάλλου αυτός θα πρέπει να είναι και ο προορισμός της φωτογραφίας, και όχι η έκθεση στο διαδίκτυο. Η πρόκληση είναι να δημιουργήσω κάτι που δεν θα είναι απλώς μια σειρά τυπωμένων φωτογραφιών αλλά ένα ολοκληρωμένο έργο με συνοχή.